Νεκρές φύσεις

Οι «Νεκρές φύσεις», εμφανίζονται στην πρώτη ζωγραφική περίοδο της Μαρίνας Βαμβακά. Είναι θέμα

διαλεγμένο από την αγάπη της να περιβάλλεται από όμορφα αντικείμενα τα οποία της δίνουν χαρά, αλλά και που της θυμίζουν παλιές ευτυχισμένες στιγμές. Έχει τη δυνατότητα να τα απεικονίζει με τρόπο τρυφερό και προσωπικό. Τα τοποθετεί και τα ανατοποθετεί κάνοντας ατέλειωτους ενδιαφέροντες συνδυασμούς σαν σκηνοθέτης. Βάζει τα λουλούδια και τα φρούτα δίπλα σε αντικείμενα, ούτως ώστε να αναδυθεί και να εκτεθεί η ομορφότερη πλευρά τους. Οι συνθέσεις της είναι οι μαρτυρίες της καθημερινής ζωής: λευκά τραπεζομάντιλα, κεντημένα καρέ, λουλούδια σε βάζα κρυστάλλινα και πορσελάνινα, καφετιέρες, συνθέσεις φρούτων, κοχύλια, οστρακοειδή, σε ένα περιτύλιγμα από μεταξωτά υφάσματα drapés. Συνθέσεις σε πρώτο πλάνο, που αρνούνται την αυταπάτη του βάθους, αφήνοντας μόνον μικρά ανοίγματα αέρινης προοπτικής σε μια γωνία στο πάνω μέρος του έργου της.

Τα μήλα, τα πορτοκάλια, τα αχλάδια, τα πεπόνια και τα καρπούζια φαντάζουν αληθινά και αφήνουν το βάρος

τους ντυμένα στα χρωματιστά λαμπερά τους ρούχα. Τα άνθη αναδύουν ανοιξιάτικη οσμή. Τα επικρατούντα χρώματα είναι το μπλε των ωκεανών και το κόκκινο της φωτιάς.

Η Μαρίνα Βαμβακά, στις νεκρές φύσεις, ζωγραφίζει το «Αιγαίο πέλαγος». Με το μπλε χρώμα αποδίδει την θάλασσα της αγαπημένης της χώρας: την Ελλάδα. Με το βαθύ indigo δίνει στον θεατή την ευκαιρία να υιοθετήσει το μπλε του Ποσειδώνα, που χαϊδεύει τις γαλάζιες ακτές της μυθικής της χώρας.

Το παστέλ είναι η τεχνική που δίνει βελουδένια όψη στο έργο απομακρύνοντας το φαινόμενο αποδίδει την ουσία

του αντικειμένου. Εναποθέτοντας χρωματικούς τόνους δημιουργούνται επιφάνειες γυαλιστερές, όπως αυτές του μεταξωτού υφάσματος και οι όμορφες διαφάνειες.

Η Μαρίνα Βαμβακά ερευνά τ’ αντικείμενα και τα τοποθετεί αρμονικά στο χώρο.