-
« ΣΕΚΕΡΙΜ »
Κωνσταντινούπολη, τέλος του 19ου
αιώνα.
Η Αναστασία, η όμορφη Ελληνίδα χριστιανή, είναι η κεντήστρα της Υψηλής Πύλης. Υπηρετεί τον σουλτάνο Αμπντούλ Χαμίντ Β΄ με αφοσίωση και συνδέεται μαζί του μ’ ένα παράφορο έρωτα. Η αγάπη τους δίνει ένα παιδί, τον πρίγκιπα Ομέρ Χαλίλ, που η ύπαρξή του είναι το μεγάλο της μυστικό. Ο σουλτάνος τη φωνάζει Σεκερίμ, που σημαίνει γλυκιά μου, ζαχαρένια μου. Τα ταλαντούχα χέρια της δουλεύουν μια ολόκληρη ζωή για να κεντήσουν τα ενδύματα του με χρυσές και ασημένιες κλωστές, να τα στολίσουν με διαμαντόπετρες, με ρουμπίνια και σμαράγδια. Ο θαυμασμός και η προσήλωση στο Πατισάχ της, σβήνουν τις οδύνες το σάλο, τη βοή και τις σφαγές που διαδραματίζονται έξω από το σπίτι της στην Κωνσταντινούπολη, στα γειτονικά χωριά, στις Ηγεμονίες και Βασίλεια.
-
« Εγώ η Ελισάβετ »
Η Ελισάβετ, γυναίκα με σθεναρότητα, παρρησία και αυτοπεποίθηση, χειρίστηκε με επίγνωση και ιδιαίτερο κουράγιο το δύσκολο γραμμάτιο της ζωής της. Στα γκρεμίσματα της τύχης στεκόταν με όρθιο το ανάστημα. Αναμετρήθηκε θαρρετά με όλες τις δοκιμασίες, που ήταν πολλές και άρχισαν το 1922 με το φιρμάνι του Κεμάλ για υποχρεωτική αναχώρηση από την Καππαδοκία