Ανάλυση της θεματικής ενότητας ¨Άλογα¨ από την καλλιτέχνιδα

Άρχισα να εκτρέφω εντατικά στο ατελιέ μου άλογα ζωηρά, ταραχώδη, και φλογερά από αγάπη και ενθουσιασμό. Άλογα με διατεταγμένες καλαίσθητα χαίτες που αντανακλούν την εικόνα μιας ανώτερης, μυθολογικής και σχεδόν θεϊκής τάξης. Άλογα λαμπερά, σκεπτικά, αποφασιστικά, που εκπέμπουν δύναμη και σθένος. Άλογα που καλπάζουν και χοροπηδούν με διάθεση να αποδεσμευτούν από τα δεσμά της σύνθεσης του πίνακα για να κατακτήσουν τις φανταστικές περιοχές του μυαλού χάρη στη δύναμή τους. Αλλά και να κατακτήσουν την ψυχή και την εμπιστοσύνη του θεατή με τη φιλία και την υπακοή τους. Τα άλογά μου ορμητικά ή αεικίνητα, χαμογελαστά ή σοβαρά, απαθή ή ερωτευμένα, είναι λουσμένα στις ακτίνες του ήλιου γεμάτα θέρμη και ενέργεια. Είναι τα άλογα της μάχης, τα χρυσοστόλιστα άλογα της παρέλασης, τα άλογα, του αγρότη, του αγωγιάτη, οι ταπεινές και συχνά περιφρονημένες φοράδες, όλοι αυτοί, ακούραστοι εργάτες υπακούν στις  υπηρεσίες, στις εντολές και στις επιθυμίες του ανθρώπου. Αλλά εδώ, τα χέρια μου λύνουν τα δεσμά τους και χωρίς χαλινάρια πετούν στους ουρανούς, όπως τα άλογα της ελληνικής μυθολογίας και της αποκάλυψης. Τα άλογα μου είναι η εφεύρεση ενός καθαρού συμβολισμού που εκφράζει με σχήματα και χρώματα τα βάθη της ψυχής μου.

  Ζωγραφισμένα με μεστά κόκκινα, μπλέ, πράσινα χρώματα  υπαγορεύουν εντέχνως τον θεατή υποκινώντας την απαλότητα, τη γαλήνη, τη μανία και τη συμφιλίωση. Παρουσιάζονται σε ρομαντική διάταξη περιπλανόμενα ανάμεσα στο πραγματικό και εξωπραγματικό, παρατηρώντας τον κόσμο με   ενδιαφέρον και περιέργεια.

Σε αυτήν την ενότητα των έργων μου λειτουργώ μ’ ένα σταδιακό πέρασμα από την εικονιστική τέχνη σε μια ελευθερία έκφρασης του αντικειμένου που μεταφράζεται με μια απογύμνωση λεπτομέρειας, η οποία αυξάνει τη σχεδόν μαγική δύναμη του χρώματος. Ωστόσο, αφήνω το θέμα αντιληπτό γιατί τα άλογα και το χρώμα είναι μια και η ίδια δύναμη. Η έμφαση που δίνεται στους μύες των αλόγων από τις αποκλίνουσες γραμμές στη σύνθεση είναι το μέσον για να εγκλωβιστεί στη μικρή επιφάνεια του καμβά το ισχυρότερο δυνατό φορτίο φυσικής ενέργειας.

Καλλιεργημένες συμφωνίες μεταξύ του μπλε, κόκκινου, πράσινου, πορτοκαλί, που ενώνονται τολμηρά με κολάζ από φύλλο χρυσού δίνουν μια υπέροχη εικαστική αρμονία. Αυτή η αρμονία της βυζαντινής χλιδής παραμένει μια μακρινή ανάμνηση της χώρας καταγωγής των προγόνων   μου.

Ενθαρρύνω τον θεατή να πλησιάσει στον καμβά, να χαϊδέψει το άλογο και καβαλώντας το νοητά, να κάνει έναν περίπατο στο δάσος. Αλλά το πρόβλημα βρίσκεται στο ποιο άλογο θα επιλέξει ο θεατής, γιατί όλα αυτά τα άλογα απλώς περιμένουν να πηδήξουν από τον καμβά για να γιορτάσουν ελεύθερα τη φύση. Περιμένουν! Ποια είναι όμως αυτή η προσδοκία; Ένα απαλό βλέμμα; Ένα χαμόγελο;  Ένας θαυμασμός; Μια ευγενική λέξη θα ήταν αρκετή για να καλπάσουν με χάρη προς τους μύθους ή ίσως να βουτήξουν σε ένα άλλο καμβά;

Τα χρώματα σε έντονους τόνους βασιλεύουν στη σύνθεση του πίνακα. Συνδυάζονται και παραμένουν πιστά στο χαρούμενο όραμα ενός παζλ με γεωμετρικό φόντο που περιβάλλει το κυρίως θέμα. Στο βάθος, τέμνονται ελικοειδή σχήματα, καμπύλες και παράλληλες γραμμές δημιουργώντας ατέρμονους γύρους. Υπάρχει η επιστήμη των χρωματικών διαστημάτων  που παρεμβαίνει στο έργο, σαν μια μουσική αρμονία. Αυτή η μουσική συμβαδίζει με μια τάση για διαλογισμό και έναν αργό προβληματισμό, που ξαφνικά συνοψίζει τη διάταξη των σχημάτων και των χρωμάτων στον καμβά και χτίζει έντονα την αναγνωρίσιμη υπογραφή μου.

Δηλώνω ότι αγαπώ την ομορφιά, την κομψότητα, την απαλότητα και την αποφασιστική δύναμη. Με κάθε μου καλλιτεχνική δημιουργία, ο χρόνος σταματά σε έναν αποφασιστικό προβληματισμό. Οι ιδέες μου και η θέλησή μου φαίνονται ζωτικής σημασίας. Η «δύναμη» είναι σημαντική σε αυτή την ιστορικά έντονη περίοδο, στην οποία οι πόλεμοι πολλαπλασιάζονται και το ανθρώπινο είδος περιφρονείται. Οι καλλιτέχνες ζητούμε χώρο για δημιουργία, οι σοφοί και οι επιστήμονες ζητούν να ακουστούν για να απομακρυνθεί από τον πλανήτη μας το «κοσμικό χάος».

Στον ιππικό μου στρατό κρατώ φυλαγμένα τα μυστικά μου. Τα άλογά μου τοποθετούνται σε εσωτερικές και εξωτερικές σκηνές, ανάμεσα στην αλήθεια και το ψέμα, το θείο και το ανθρώπινο. Η επιθυμία μου να μην υπακούσω στο σουρεαλισμό με οδηγεί στον φωβισμό. Δημιουργώντας ψάχνω με λεπτότητα την ώσμωση της ελευθερίας στην εικαστική έκφραση, την ευχαρίστηση και τη οπτική ικανοποίηση. Συζητάω εκτενώς για τα έργα μου, αλλά ταυτόχρονα παραμένω πιστή στην πεποίθησή, ότι ένα έργο μπορεί να διαβαστεί με πολλούς τρόπους, αρκεί να μπορέσει ο αναγνώστης να διεισδύσει  στην υπομονή, στο πάθος και τα συναισθήματα του δημιουργού.

«Θα ήθελα να ανοίξω μια πόρτα στον ουρανό, για να στείλω τα άλογά μου να καλπάσουν στο συμπαντικό χάος. Επιθυμώ, να συρρικνώσω τα  βουνά, για να   τρέξουν ελεύθερα στις δασωμένες πλαγιές και τους  καταπράσινους κάμπους. Θα ήθελα να τα καμαρώνω, να χορεύουν πάνω στις αμμώδεις παραλίες της χώρας μου καλπάζοντας παρέα με τα αδάμαστα κύματα!

Τι χλιμιντρίσματα! Τι χαρούμενα άλματα! Τι εύκλεια! Τι λαμπρότητα!

Αυτή η ώρα ακτινοβολεί  γοητεία! » 

Μαρίνα Βαμβακά